Hoe oud zou ik willen zijn (en waarom)?

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen bij het beantwoorden van de vraag ‘Hoe oud zou je willen zijn?’: verwacht dan van mij geen statisch antwoord, maar eerder een leeftijd die zich beweegt in de tijd. 73 jaar, 8 maanden, 2 weken en 1 dag. En vergeef mij de resterende uren, minuten en seconden, zij vertegenwoordigen het onverbiddelijke voorsnellen van de tijd, waardoor ik genoodzaakt ben mijn favoriete leeftijd steeds bij te stellen en een nieuwe balans te zoeken.
Want mijn leeftijd is in balans, keurig op het punt tussen wat geweest is en wat nog komen gaat. Een blik in het verleden dat geen verrassingen meer kent, maar die ook uitzicht geeft op een ongewisse toekomst. Een leeftijd als punt op de levenslijn vanwaar je terug kunt kijken op alle hoogte- en dieptepunten, op gedoofde zonnedagen en herinneringen aan alles wat geweest is. En gebeurd is, aan al het licht en donker van een mensenleven. Stille herinneringen zijn dat, gedompeld in nostalgie en daardoor je een veilig gevoel geven . Bovendien is tijd helend: verdriet wordt verzacht en uiteindelijk opgeruimd ten gunste van positiviteit en vrolijkheid die je hopelijk het langst zullen vergezellen op je levenspad.
Na mijn leeftijd ligt alles nog in het verborgene, veilig omsloten door de mist van de toekomst. Ik realiseer mij, dit is het herfsttij van mijn leven, maar ondanks dat ik geboren ben in maart ben ik een kind van de herfst, voel ik in mij die zachte weemoed tussen dorren bladeren en afgevallen bloemen in.
Maar wat zou ik graag willen schrijven in de toekomstige tijd!
Veel heb ik inmiddels geschreven in de verleden tijd, maar beslist nog niet in de voltooid verleden tijd. Want het begrip ‘tijd’ is een subjectieve grootheid. Tijd waar je uit kunt stappen, tijd die eeuwig kan duren, ja zelfs kan de tijd op een bepaald moment tot stilstand komen. Maar intussen schrijdt de absolute tijd onverbiddelijk voort: woensdag, donderdag, 19.00 uur, 20.00 uur, 5 over 8, 6 over 8…
Het heden opgeslokt door de geschiedenis. Momenten in de tijd. Doorleefde tijd, waarbij het verleden voortschrijdt en de toekomst verslindt en alles wat voortgaat uitvergroot. Het verleden rust niet en neemt steeds groteskere vormen aan. Al bijna 74 jaren lang…

Cees Sleven © oktober 2022